Sade Anlat

 İlk ne zaman izledim bilmiyorum. Hayalimde bu kadar silik kaldığına göre küçükken olmalı. Yılmaz Erdoğan'ın yazıp yönettiği bir tiyatro oyunu vardı. Oyunun adı ''Bana Bir Şeyhler Oluyor''. Hemen her satırı dolu, hem eğlenceli hem hüzünlü hem de gerçekleri mizahi bir dille anlatan bir oyundu. Tabi benim onu tiyatroda izleme şansım olmadı ama televizyondan izlediğimi hatırlıyorum. Orada unutmak istemediğim replikler vardı ve bu blog ismini de oradan aldım.

 Unutmak istemediğim repliklerden; '' Anlatacaklarım var! Vaaz vermek değil niyetim, duyduğumu söylemek. Söylemeye değer şeyler duyuyprum zira. Belki hayatı daha yaşanır kılmak için ya da belki sade ama sade anlatmak için... Sen anlat dedi tanrı bana, anlaşılsın diye değil, hiç bir mükafat istemeden anlat... Çünkü bir mükafattır artık bir anlatıcıya doğru düzgün anlaşılmak! Sen anlat dedi... Sen sade anlat! Umudu hatırlatsın diye umutsuzluğu, çareye yol açsın diye çaresizliği anlat... Ders verme dedi kimseye, çünkü hoca denmez öğrenmesini bitirene. Çırakları olan bir çıraktır usta, olsa olsa... Sen anlat dedi bana tanrı, sen sade anlat...

 Anlat dedi tanrı, sen sadece anlat... Anlatmana engel olanlar olacak, seni dinlemeyip yine de anlatmamanı isteyenler olacak ama sen sadece anlat... Kızma kimseye zira onlar kızıyorlar zaten nedensizce... Sen sadece anlat... Kendin olman için, kendini bulabilmen için anlat... Ne kadar çok susuyoruz şu hayatta... Sen sadece anlat...''

 Ben de tamamen bu iki paragrafı benimseyerek yazıyorum. Anlaşılmak değil derdim sade anlatmak. Anladığım kadarını anlatmak. Keşke anlattıklarım iyi yönde değiştirebilse bir şeyleri ama bu sadece bir umut. Ne kadar çok susuyoruz ya da konuşursak ne kadar çok eleştiriyoruz. Oysa sadece anlamaya çalışsak, dinlesek ve anladığımızı anlatsak... Değiştirmeyecekse de hiçbir şeyi ben de ben olmak için anlatırım. Sade anlatırım.